Rok później 15 kwietnia 2005 roku w Brukseli polski rząd zawarł z Naczelnym Dowództwem Sojuszniczym Transformacji (HQ SACT) umowę dotyczącą utworzenia Centrum Szkolenia Sił Połączonych. Jak czytamy w tej umowie: Celem niniejszej umowy jest stworzenie podstaw dla relacji funkcjonalnych pomiędzy Stronami dotyczących JFTC i jego roli jako kluczowego centrum wiedzy na potrzeby operacji połączonych NATO i działań bojowych na szczeblu taktycznym. Zapisy niniejszej umowy uzupełniają Protokół Paryski, na podstawie artykułu 16 ustęp 2 tegoż Protokołu, i zostaną uszczegółowione przez Porozumienia Techniczne (Technical Arrangements - TA), które będą definiowały szczegóły dotyczące wsparcia JFTC przez Państwo Przyjmujące oraz wsparcia według kosztów dzielonych (Cost Shared Support).

W tej umowie Polska zobowiązała się np. że nie będzie przeprowadzała konfiskaty mienia na terenie Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO. Wydaje się to nam oczywiste, ale w umowach międzynarodowych są to istotne elementy. Pełniący obowiązki służbowe generałowie i admirałowie zgodnie z tą umową są objęci immunitetem, który zabrania ich zatrzymania lub aresztowania.

Pod tym dokumentem podpisał się w imieniu Polski ówczesny wiceszef MON Janusz Zemke oraz amerykański admirał Edmund Peter Giambastiani Jr.

Konstytucja wymagała zgody parlamentu

Samo ratyfikowanie umowy przez wiceministra Zemke nie wystarczyło, bowiem w polskim porządku prawnym wszelkie umowy międzynarodowe musi ratyfikować Sejm. Głosowanie w tej sprawie odbyło się 13 kwietnia 2005 roku. Za głosowało 392 posłów, 4 się wstrzymało. Nie było głosów przeciwnych, ale dość sporo posłów jak na dzisiejsze realia, bo 68 – nie wzięło udziału w głosowaniu.

JFTC powstało w wyniku reformy

Od roku 2004 obowiązywała w NATO nowa struktura dowodzenia, którą Komitet Wojskowy NATO ustanowił 16 maja 2003 roku. Ta data – gdy mówimy o jubileuszach JFTC wydaje się też bardzo ważna.