W poniedziałek 3 października na ulicach polskich miast odbywał się czarny protest. Manifestowano również na Starym Rynku w Bydgoszczy. Skierowanie przez Sejm do drugiego czytania projektu zakazującego całkowicie aborcji, było doskonałą szansą dla lewicy, aby zmobilizować do siebie elektorat. Nie oszukujmy się, w Polsce wiece nie służą przekonywaniu Polaków do danych racji, ale właśnie mobilizowaniu elektoratu. Na pozór tego dnia cała lewica była zjednoczona, jednak nie było tak do końca.

 

Działacze SLD zbierali podpisy pod wnioskiem o referendum w sprawie liberalizacji prawa aborcyjnego. Byli jednak z tą inicjatywą osamotnieni, bowiem mogą liczyć tylko na stałych koalicjantów jak Unia Pracy, czyli organizacje w Bydgoszczy praktycznie nie istniejące. Przeciwko referendum opowiadają się natomiast działacze InicjatywyPL i Razem. Jak tłumaczą – prawa człowieka to nie materiał na referendum. Cicha kalkulacja pozwala mieć bowiem obawy, że na takie referendum bardziej mogłaby się zmobilizować prawica i wówczas wynik wskazywałby, że społeczeństwo w Polsce jest bardziej konserwatywne niż postępowe.

 

Pytany przeze mnie o te obawy szef SLD Włodzimierz Czarzasty stwierdza, że są one nieuzasadnione, bowiem pytania w referendum mają nie pozwolić wykazać się zwolennikom zaostrzenia prawa antyaborcyjnego. Czarzasty podkreśla przy tym, że SLD może liczyć na kilkanaście organizacji sojuszniczych i wymienia m.in. Unię Pracy, Socjaldemokrację Polską czy środowisko Ryszarda Kalisza. Zaznacza zatem, że na lewicy to SLD cały czas jest przyszłością.

 

W InicjatywiePL Barbary Nowackiej w SLD już dawno przestali wierzyć. Stąd też w Bydgoszczy nowa organizacja przyciągnęła część młodych działaczy SLD. Dla nich wyprowadzenie sztandaru SLD to kwestia czasu, na co cierpliwie czekają.

 

Kiedyś w Bydgoszczy nie najgorzej funkcjonowały też struktury Twojego Ruchu Janusza Palikota. Dzisiaj część bardziej prominentnych działaczy stała się jednak liberałami, o ideałach bliższych Platformie Obywatelskiej. Do PO trzymają jednak cały czas dystans, uważnie obserwując scenę polityczną, bowiem lepsze perspektywy może nieść oparcie się o Nowoczesną Ryszarda Petru.

 

 

Wieś leży na północny-zachód od zabudowy miejskiej Koronowa w odległości dobrych kilku kilometrów. Do Wilcza dojedziemy odbijając od drogi krajowej nr 25 w lewo, kawałek po minięciu mostu kolejowego w Buszkowie. Po drodze miniemy Wilczą Górę, gdzie mieści się stacja kolejowa, niewykorzystywanej obecnie w ruchu pasażerskim linii kolejowej.

 

Wieś Wilcze liczy nieco ponad dwustu mieszkańców. Przejeżdżając przez wieś natkniemy się na tablicę informującą o prawdopodobnym miejscu bitwy pod Koronowem 10 października 1410 roku. Obok rozciągają się pola. Możemy sobie wyobrażać, jak pisana była historia ponad 600 lat temu.

 

 

 

Wygrana pod Koronowem była mniejsza, niż pod Grunwaldem, ale wszelako ze względu na niebezpieczeństwo, wytrwałość i zapał walczących można ją wyżej kłaść nad grunwaldzką – pisał kronikarz Jan Długosz.

 

Po zwycięstwie pod Grunwaldem w lipcu 1410 roku szala zwycięstwa w wojnie przechylała się na stronę polską. Nieudane oblężenie Malborka stało się jednak punktem zwrotnym. Wówczas krzyżacki dowódca Michał Kychmeister planował zaatakować Kujawy, jako pierwszy cel stawiając sobie zajęcie Bydgoszczy. Liczące 4 tys. zbrojnych siły krzyżackie spotkały pod Koronowem na opór. Około 2 tys. żołnierzy dowodzonych przez Sędziwoja Ostroroga, Piotra Niedźwieckiego i Macieja z Łabiszyna pokonały wojska zakonne, tym samym zadając krzyżakom ostateczny cios w tej wojnie.

 

Krzyżacy zbliżyli się jednak wcześniej do Koronowa. Ku swojemu zaskoczeniu miasto było obsadzone polską załogą gotową do walki, wojska zakonne zdecydowały się na odwrót w kierunku Buszkowa i Wilcza. Tam zdecydowali się przygotować do starcia z wojskami przysłanymi przez Władysława Jagiełłę.

 

W latach 60-tych mieszkańcy Wilcza usypali kopiec na którym miał stanąć pomnik upamiętniający bitwę z października 1410 roku. Ostatecznie stanął on przy drodze krajowej nr 25, niedaleko wjazdu do miasta Koronowa.

 

Fragment obrazu ,,Bitwa pod Koronowem" Romana Puchowskiego:

 

 

 

 

 

- Zmian w podziale administracyjnym kraju nikt nie szykuje – powiedział prezydent Rafał Bruski, pytany o podnoszone kwestie utworzenia województwa bydgoskiego - Na pewno lepiej jest dla miasta jeżeli są w nim ulokowane ośrodki władzy. Powrót do 49 województw sprawiłby, że mielibyśmy wszystkie instytucje i wszyscy ciągnęlibyśmy wózek z napisem rozwój w jednym kierunku.

 

Gorzej zdaniem Bruskiego, gdyby doszło do zmniejszenia liczby miast wojewódzkich do 10, wówczas Bydgoszcz straciłaby.

 

W przypadku rozpadu województwa kujawsko-pomorskiego, takiego scenariusza nie można wykluczyć.

 

 

W procesie analizy złożonych przez mieszkańców propozycji uczestniczy prezydent Inowrocławia Ryszard Brejza - Przez kilka ostatnich tygodni bardzo szczegółowo analizowaliśmy wnioski inowrocławian, rozpatrywaliśmy wszystkie „za” i „przeciw”, a teraz osobiście odpowiadam na każdy z nich. Dla sporej grupy mieszkańców treść odpowiedzi będzie radosna, bowiem przychylam się do ich propozycji. Wychodzę z oczywistego założenia, że nikt nie rozumie potrzeb danego osiedla jak jego mieszkańcy.

 

Wśród propozycji, które najprawdopodobniej zostaną zrealizowane, jest m.in. założenie skweru przy ul. Jesionowej, nawierzchnia ulicy Kościelskiego i Brodnickiego, wyposażenie Osiedla Lotniczego w kosze na śmieci, zamontowanie lustra drogowego na skrzyżowaniu al. 800-lecia i ul. Alejnika, montaż elementów siłowni terenowej czy dokończenie budowy alejek z kostki wokół oczka wodnego na Osiedlu Piastowskim III – informuje Urząd Miasta Inowrocławia.

 

Bardzo prawdopodobne jest też zrealizowanie oświetlenia ulicy Aleksandra Fredry, bowiem Miasto posiada już dokumentację projektowo-kosztorysową.

 

W budżecie Inowrocławia na rok 2016, uwzględniono propozycje mieszkańców na kwotę 2 mln zł.

 

 

Powstał on zanim nastąpiła lokacja miasta, czyli na przełomie XII i XIII wieku. Był więc budowlą starszą niż sama Bydgoszcz. Jego lokalizacja to okolice kujawskiego traktu handlowego, tuż obok grodu bydgoskiego. Historia tego obiektu jest niezwykle interesująca. Służył on kultowi religijnemu niezliczonym pokoleniom grodzian, mieszczan, szlachcie, a nawet goszczącym tu królom. Służył Polakom, Prusakom, pielgrzymom i zakonnikom. Cieszył się uznaniem i popularnością blisko siedem wieków. Jak mówi łacińska sentencja: Ars longa, vita brevis (sztuka długotrwała, życie krótkie). Gród, a potem miasto Bydgoszcz rozbudowywało się, rosło w siłę i tętniło życiem, a on – kościół św. Idziego, przez te wszystkie lata gościł w swym zaciszu modlących się chrześcijan – pisze w serwisie PopieramBydgoszcz.pl Beata Łangowska - Mijały wieki. Przyszły czasy, kiedy Polska utraciła swoją autonomię. W 1815 roku tereny Bydgoszczy przeszły pod władzę zaborców pruskich. Od tego czasu kościół św. Idziego zaczął być „niepotrzebny” i „niewygodny”. Był bowiem ostoją polskości, patriotyzmu i katolicyzmu. Władze pruskie po wieloletnich staraniach zamieniły sakralne funkcje tego kościoła na handlowe i magazynowe. Stopniowo budynek popadał w ruinę, aż w roku 1879 pod pretekstem budowy przeprawy przez Brdę (dzisiejszy Most Bernardyński) zburzono szacowną, wielowiekową budowlę. W tej chwili istnieje ona tylko na starych rycinach, planach i obrazach.

 

Cały tekst do przeczytania w serwisie PopieramBydgoszcz.pl – Kościół św. Idziego w Bydgoszczy

 

 

Żyjemy w czasach, kiedy wiedza i postęp wywierają nadzwyczaj silny wpływ na nasze życie. Dlatego potrzeby uczniów, nauczycieli i środowisk akademickich powinniśmy traktować bardzo poważnie. Dzięki dobrym warunkom pracy poziom nauczania w naszych szkołach będzie coraz wyższy. Wychowanie i wykształcenie młodych pokoleń Polaków to najlepsza inwestycja w przyszłość naszego kraju – życzy w dalszej części Para Prezydencka - Szanowni Państwo! Życzymy, by Wasza praca przyniosła jak najwięcej zadowolenia. Żebyście Państwo każdego ranka znajdowali siły, by wspierać młodych ludzi w ich poszukiwaniach i cieszyć się z ich odkryć. Wierzymy, że Wasze starania przyniosą Wam prawdziwą satysfakcję.