Wnioskodawcą emisji było Muzeum Niepodległości w Warszawie. Część ilustracyjna karty wydanej przez Pocztę Polską zawiera portret Wincentego Witosa w tradycyjnym stroju chłopskim z polską flagą umieszczoną na lewej klapie, blisko serca. To symboliczne odzwierciedlenie zobowiązań Witosa względem priorytetów państwa nad interesami jednostki.

W znaku opłaty pocztowej umieszczono reprodukcję obrazu domu rodzinnego Witosa, udostępnionego przez Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach. Emisji towarzyszy okolicznościowy datownik zawierający czterolistną koniczynę towarzyszącą polskiemu ruchowi ludowemu od 1931 r. Jest to jeden z najstarszych symboli politycznych polskich partii politycznych. Całość kompozycji została stworzona przez Jana Konarzewskiego.

Wincenty Witos urodził się 21 stycznia 1874 roku w podtarnowskiej wsi Wierzchosławice. Jako lider ruchu ludowego pełnił funkcję przewodniczącego Polskiej Komisji Likwidacyjnej w 1918 roku, reprezentując polską władzę państwową w Galicji.

Jego trzykrotne kadencje jako premiera (1920-21, 1923, 1926) były kluczowe w historii Polski, szczególnie w czasie wojny z bolszewikami. To wtedy wydał słynną odezwę do chłopów, nawołując ich do wsparcia obrony kraju.

Po zamachu majowym w 1926 roku Witos podał się do dymisji, obawiając się zagrożenia dla Polski ze strony sąsiednich państw. Oskarżony o próbę obalenia rządu został aresztowany w 1930 roku, następnie skazany na półtora roku i osadzony w twierdzy brzeskiej, pozbawiony praw obywatelskich oraz odznaczeń, w tym Orderu Orła Białego przyznanego mu za rok 1920.  W roku 1933 Witos udał się na emigrację, skąd powrócił krótko przed wybuchem drugiej wojny światowej. W okresie okupacji konsekwentnie odmawiał współpracy zarówno z Niemcami, jak i Sowietami. Zmarł w 1945 roku w Krakowie.

O kartce:

autor projektu: Jan Konarzewski
liczba kartek: 1
wartość: A
technika druku: offset
format kartki: 148 x 105 mm
data obiegu: 21 stycznia Warszawa 1