Zdecydowanie największą krainą w kujawsko-pomorskim są Kujawy, które rozpoczynają w granicach Koronowa na północy i przez Bydgoszcz, Inowrocław i dużą część południowej części województwa, kończą się na południowy wschód o Włocławka (powiaty: bydgoski, inowrocławski, włocławski, radziejowski, mogileński, a także część toruńskiego i aleksandrowskiego).  Z tego powodu w nazwie województwa w pełni uzasadniony jest człon ,,Kujawsko”.

W przypadku Pomorza mamy do czynienia ze znacznie mniejszą częścią Pomorza Południowego, które obejmuje  powiaty świecki, tucholski. W granicach naszego województwa leży także Ziemia Chełmińska, czyli powiat toruński z miastem Toruniem, powiat wąbrzeski, brodnicki oraz grudziądzki. Na południe od Ziemi Chełmińskiej mamy Ziemie Dobrzyńską, czyli głównie powiat golubsko-dobrzyński, ale także i lipnowski i część aleksandrowskiego. Pomiędzy Ziemią Chełmińską, a Ziemią Dobrzyńska, na terenie powiatu brodnickiego, znajdziemy także fragment Ziemi Michałowskiej.

Z kolei na zachodzie województwa leżą takie krainy jak Krajna i Pałuki. Krajna to przede wszystkim powiat sępoleński i duża część powiatu nakielskiego. Ta kraina sięga także dużej części terenów w Wielkopolsce, w części powiatu pilskiego. Na południe od Krajny leżą Pałuki, czyli okolice Szubina i Kcyni w powiecie nakielskim, powiat żniński oraz powiat wągrowiecki w Wielkopolsce.

Zdaniem Lecha Łbika takie stan rzeczy z jednej strony jest słabością naszego województwa, ale  z drugiej strony jeżeli będziemy tę różnorodność potrafili wykorzystać, to może być to nasza siła.