Najprawdopodobniej są to szczątki Mariana Olejniczaka - łącznika Okręgu Pomorskiego AK ( 1942-1945), członka poakowskiej grupy dywersyjnej Stanisława Kamińskiego „Młota” (1946-1949), działającej w powiecie bydgoskim i inowrocławskim. Potwierdzenie tego będzie wymagać specjalistycznych badań.

Dzięki badaniom historycznym prowadzonym przez Alicję Paczoską-Hauka z delegatury IPN w Bydgoszczy, wiemy, że więźniowie polityczni, zamordowani przez funkcjonariuszy UB w Więzieniu Karno-Śledczym przy Wałach Jagiellońskich w Bydgoszczy, zostali pochowani w dwóch kwaterach (nr 3/1 oraz 3/2) tego cmentarza. Głównym źródłem – niestety wybiórczym – są księgi cmentarne. – W przypadku przedstawicieli polskiego państwa podziemnego bardzo często notowano: nieznany mężczyzna, NN. Dopiero w drugiej poł. 1946, kiedy odbywały się procesy pokazowe, odważono się wpisywać nazwiska, ale nie była to reguła – informuje dr Alicja Paczoska – Hauke

Na bydgoskiej „Łączce” – bo tak mówi się o kwaterach więziennych cmentarza komunalnego przy ul. Kcyńskiej odnaleziono już m.in. Ludwika Augustyniaka, pseudonim „Cygan”, Floriana Dutkiewicza, pseudonim „Wiktor” i Tadeusza Ośko, pseudonim „Sęp”. Sądzeni byli razem z wieloma innymi członkami wydziału bezpieczeństwa pomorskiego WiN. Rozprawa zakończyła się wydaniem 30 września1946 r. trzech wyroków śmierci. Zostali straceni 27 listopada tego samego roku w więzieniu na Wałach Jagiellońskich. Ich pogrzeb odbędzie się 26 września b.r. w Bydgoszczy.

W 1946 r. Marian Olejniczak podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Bydgoszczy. Tam poznał żołnierza Okręgu Rzeszowskiego AK, Stanisława Kamińskiego „Młota”, który wciągnął go do swojej antykomunistycznej grupy zbrojnej. W kwietniu 1949 r. funkcjonariusze UB przygotowali zasadzkę na Olejniczaka w jednym z mieszkań w Inowrocławiu. W porę ostrzeżony Olejniczak zbiegł, ale w czasie ucieczki ranił w nogę jednego z funkcjonariuszy milicji. W wyniku obławy przygotowanej przez grupę operacyjną UB- MO 15 kwietnia 1949 r. w okolicach Złotnik Kujawskich został aresztowany. Ranny został najpierw przewieziony do aresztu PUBP w Inowrocławiu, a następnie na długie śledztwo do aresztu WUBP w Bydgoszczy – informuje dr Alicja Paczoska – Hauke - 17 września 1949 r., wraz ze swym dowódcą S. Kamińskim został skazany na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy. Uznano, że jest winny tego „że od czerwca 1946 r. do 15 kwietnia 1949 r. w Bydgoszczy i na terenie województwa pomorskiego był czynnym członkiem związku przestępczego występującego pod nazwą „Armia Krajowa”, mającego na celu zmianę przemocą istniejącego ustroju państwa polskiego – dodaje dr Paczoska – Hauke.