Powstał on zanim nastąpiła lokacja miasta, czyli na przełomie XII i XIII wieku. Był więc budowlą starszą niż sama Bydgoszcz. Jego lokalizacja to okolice kujawskiego traktu handlowego, tuż obok grodu bydgoskiego. Historia tego obiektu jest niezwykle interesująca. Służył on kultowi religijnemu niezliczonym pokoleniom grodzian, mieszczan, szlachcie, a nawet goszczącym tu królom. Służył Polakom, Prusakom, pielgrzymom i zakonnikom. Cieszył się uznaniem i popularnością blisko siedem wieków. Jak mówi łacińska sentencja: Ars longa, vita brevis (sztuka długotrwała, życie krótkie). Gród, a potem miasto Bydgoszcz rozbudowywało się, rosło w siłę i tętniło życiem, a on – kościół św. Idziego, przez te wszystkie lata gościł w swym zaciszu modlących się chrześcijan – pisze w serwisie PopieramBydgoszcz.pl Beata Łangowska - Mijały wieki. Przyszły czasy, kiedy Polska utraciła swoją autonomię. W 1815 roku tereny Bydgoszczy przeszły pod władzę zaborców pruskich. Od tego czasu kościół św. Idziego zaczął być „niepotrzebny” i „niewygodny”. Był bowiem ostoją polskości, patriotyzmu i katolicyzmu. Władze pruskie po wieloletnich staraniach zamieniły sakralne funkcje tego kościoła na handlowe i magazynowe. Stopniowo budynek popadał w ruinę, aż w roku 1879 pod pretekstem budowy przeprawy przez Brdę (dzisiejszy Most Bernardyński) zburzono szacowną, wielowiekową budowlę. W tej chwili istnieje ona tylko na starych rycinach, planach i obrazach.

Cały tekst do przeczytania w serwisie PopieramBydgoszcz.pl – Kościół św. Idziego w Bydgoszczy