Według Wikipedii Hugo Wolff był burmistrzem Bydgoszczy od 1904 roku, co nieco wprowadza w błąd, bowiem był on jedynie II burmistrzem, czyli zastępcą nadburmistrza.

W 1910 roku na 12-letnią kadencję został wybrany Paul Mitzlaff, który po ukończeniu studiów prawniczych w Monachium, w Lipsku i Berlinie został urzędnikiem w Gdańsku, a od 1910 roku był nadburmistrzem Bydgoszczy. Podczas jego urzędowania przypadł okres I wojny światowej, pomimo wojny udało się zbudować gmach dzisiejszego ,,Mechanika” przy Rondzie Grunwaldzkim, czy dzisiejsze II Liceum Ogólnokształcące. Zbudowano w tym okresie też nowy fragment Kanału Bydgoskiego ze śluzami Okole i Czyżkówko. Przygotowywał też włączenie okolicznych miejscowości do Bydgoszczy, ale nie udało mu się tego wdrożyć, dopiero w 1920 roku za urzędowania już polskiego komisarycznego prezydenta Jana Maciaszka tego dokonano.

W maju 1919 roku został wybrany na kierownika Niemiecko-Pruskiego Związku Miast w Berlinie, dlatego zrezygnował z obowiązków burmistrza 1 września, czyli już po tym, gdy popisany został Traktat Wersalski, z którego wynikało, że Bydgoszcz wróci do Polski. Uroczyście pożegnano go w Bydgoszczy 23 września.

Hugo Wolff obowiązki nadburmistrza przejął zatem jesienią 1919 roku w zasadzie na kilka tygodni, choć w polskich publikacjach sprawiło to, że został zapamiętany jako ostatni niemiecki nadburmistrz.

Niemiecka Rada Robotniczo-Żołnierska chciała, aby w uroczystości z 19 stycznia 1920 roku wziął udział Paul Mitzlaff, ale ten tłumaczył się innymi obowiązkami.