Jednak do największych zbrodni na terenie okupowanej Polski doszło w granicach przedwojennego województwa pomorskiego ze stolicą w Toruniu, gdzie w piaskowniach, lasach i dołach śmierci zamordowano około 30 000 obywateli II Rzeczpospolitej – czytamy w uchwale przyjętej niejednogłośnie przez sejmik - Warto podkreślić, że lokalizacja pomnika w Toruniu, przedwojennej stolicy województwa pomorskiego znajduje akceptację i zrozumienie także wśród władz i środowisk naukowych współczesnego województwa pomorskiego, które wyraziły chęć ścisłej współpracy w dążeniu do realizacji założonego celu.

- To próba budowania Torunia jako centralnego miejsca tamtych tragicznych wydarzeń z przywołaniem ofiar Piaśnicy, Gdyni i Tczewa – wskazywał radny Roman Jasiakiewicz. Z jego wystąpienia można było wywnioskować, iż za jeden z głównych celów projektu stanowiska przyjmuje się podkreślenie tego, że przed 1939 roku Toruń był stolicą województwa pomorskiego.

Jego zdaniem mówiąc o roku 1939 powinniśmy skupić się głównie w naszym województwie na Bydgoszczy, gdzie Niemcy zorganizowali prowokację – niemieckie służby wraz z miejscowymi Niemcami wywołały dywersję wobec wycofujących się w dniach 3 i 4 września wojsk polskich. Konsekwencją tego były masowe rozstrzeliwania od 9 listopada.

Jasiakiewicz przypomniał również, iż na Starym Rynku w Bydgoszczy stanął w 1969 pomnik oddający pamięć pomordowanym mieszkańcom Kujaw, Pomorza i Ziemi Chełmińskiej.

Głos w dyskusji zabrał również radny Marek Witkowski, który wyraził potrzebę postawienia pomnika w Karolewie w powiecie sępoleńskim gdzie zamordowano ok. 20 tys. osób.

Z kolei marszalek Piotr Całbecki próbował udowadniać, że województwo kujawsko-pomorskie jest kontynuatorem tradycji dawnego województwa pomorskiego.