Znak C-16 według ustawowej definicji - oznacza drogę lub jej część przeznaczoną dla pieszych, którzy są obowiązani z niej korzystać.

Jest to zatem nakaz poruszania się przez pieszego tą częścią jezdni (fizycznie chodnika nie przypomina). Pod znakiem mamy tabliczkę ,,Nie dotyczy rowerów”. Czyli czytając literalnie jest nakaz poruszania się pieszych wskazaną częścią jezdni, ale nie dotyczy on rowerzystów. Gdzie tu logika Zarządzie Dróg Miejskich? Rowerzysta to nie pieszy, stąd nawet bez tabliczki T-22 to wiemy.

Różne opinie

Kombinacja znaków C-16 i T-22 nie jest bydgoskim wynalazkiem, takie rozwiązanie jest dość popularne chociażby w Krakowie, gdzie z racji braków w infrastrukturze rowerowej, postanowiono na głównych traktat zastosować takie rozwiązania. Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad w wydanej w 2011 roku opinii stwierdza, że taka kombinacja znaków oznacza, że rowerzyści mogą korzystać z traktu pieszego, ale też nie muszą, czyli mogą równie dobrze korzystać z jezdni.

Bardziej czytelny byłby dla nas znak C-16/C-13 oznaczający drogę dla rowerów oraz pieszych. W takim wypadku rowerzysta byłby jednak zobowiązany korzystać z traktu pieszego.

Znak C-13/C-16

Formułę znaków C-16 i T-22 negatywnie ocenił w 2012 roku minister transportu, budownictwa i gospodarki morskiej w piśmie do wojewody śląskiego – Zestawienie znaku pionowego C-16 ,,droga dla pieszych” z tabliczką T-22 może powodować niejasności interpretacyjne wśród uczestników drogi, zwłaszcza wśród kierujących rowerem. Zastosowane w organizacji ruchu oznakowanie powinno być czytelne i zrozumiałe dla przeciętnego użytkownika drogi, który widząc to oznakowanie, nie powinien mieć wątpliwości co do sposobu zachowania się.

W cytowanym piśmie ministerstwo negatywnie oceniło stosowanie kombinacji znaków C-16 z tabliczką T-22.

Czytelne oznakowanie, to również ważny element bezpieczeństwa w ruchu drogowym.